zaterdag, september 13, 2008
Nog meer lekkers uit Perpignan
Een Perpignanblog om van te smullen is dat van Casey Kelbaugh, vermakelijk en opgesierd met veel foto's.
Bekijk ook de laatste aflevering van het Perpignanblog van Foto8.
Via Flickr is een reeks van 49 foto's te zien van het Perpignan-fotofestival vanuit het gezichtspunt van het fotoagentschap Noor, met ondermeer foto's van het geheime champagnefeestje, dat afgebroken moest worden nadat andere geaccrediteerde fotografen er lucht van kregen.
Bekijk ook de laatste aflevering van het Perpignanblog van Foto8.
Via Flickr is een reeks van 49 foto's te zien van het Perpignan-fotofestival vanuit het gezichtspunt van het fotoagentschap Noor, met ondermeer foto's van het geheime champagnefeestje, dat afgebroken moest worden nadat andere geaccrediteerde fotografen er lucht van kregen.
# posted by Jan-Edward : 23:14
vrijdag, september 12, 2008
Schieten of verschieten?
Als je zelfmoord pleegt voor een publiek van fotojournalisten is er altijd wel een fotograaf uit Zuid-Amerika of Azië bij die er een foto van maakt. Wat dat betreft zijn de normen en waarden van fotojournalisten geografisch gezien nogal verschillend.
En dat terwijl zelfs de doorgewinterde oorlogsfotograaf Bruno Stevens wit wegtrok en zei: "I have seen everything doing my work... dismembered bodies, death all around, yet what I saw right here at Cafe de la Poste was far and away the worst thing I have ever witnessed in my whole life... I cannot get over it... I am truly shaken."
En dan de foto die David Alan Harvey maakte van de afgetuigde Jason P. Howe. Op vrijwel dezelfde plek.
En dat terwijl zelfs de doorgewinterde oorlogsfotograaf Bruno Stevens wit wegtrok en zei: "I have seen everything doing my work... dismembered bodies, death all around, yet what I saw right here at Cafe de la Poste was far and away the worst thing I have ever witnessed in my whole life... I cannot get over it... I am truly shaken."
En dan de foto die David Alan Harvey maakte van de afgetuigde Jason P. Howe. Op vrijwel dezelfde plek.
# posted by Jan-Edward : 22:55
"Visa pour l'Image verliest aan betekenis"
Een interessante en scherp geformuleerde terugblik op het Visa pour l'Image festival in Perpignan kunt u lezen bij Paul Melcher's weblog Thoughts of a Bohemian.
The first day I got there, a poor girl, 17 years of age, jumped from the top of the Castillet, committing suicide right in front of hundreds of VISA participants, quietly sipping a beer. I just happened to be close by and got there minutes after she had jumped. Not knowing what had happened, I just first saw the rows of pale and white faces sitting a the terrace of the Cafe la Poste. It was quite a dramatic vision. It would somewhat set the tone for the rest of the week.
The Palais, where all the agencies set up shop, was emptier than last year. Not in visitors, but in booth. Most agencies do not really see the value of having a booth anymore. More of the same photographers showing up, lesser quality and the ability to see anyone portfolio online at anytime makes this an expensive and useless exercise. Since, over the years, less and less magazines are sending their photo editors to search for new sources of images, having a booth is becoming pointless. From many conversations, those that where there this year are strongly considering not coming back, at least with a booth.
Violence was certainly omnipresent. Not just in the images displayed but all around us. There was a photographer mugging, a first in my knowledge, and after that, we were constantly protected by groups of the french riot police. It did not prevent more violence to erupt.
Not much that would make anyone looking forward for 20 more years of VISA. The exhibits where more of the same, extremely talented photographers that we have all already seen.
Lees meer over Paul Melcher.
The first day I got there, a poor girl, 17 years of age, jumped from the top of the Castillet, committing suicide right in front of hundreds of VISA participants, quietly sipping a beer. I just happened to be close by and got there minutes after she had jumped. Not knowing what had happened, I just first saw the rows of pale and white faces sitting a the terrace of the Cafe la Poste. It was quite a dramatic vision. It would somewhat set the tone for the rest of the week.
The Palais, where all the agencies set up shop, was emptier than last year. Not in visitors, but in booth. Most agencies do not really see the value of having a booth anymore. More of the same photographers showing up, lesser quality and the ability to see anyone portfolio online at anytime makes this an expensive and useless exercise. Since, over the years, less and less magazines are sending their photo editors to search for new sources of images, having a booth is becoming pointless. From many conversations, those that where there this year are strongly considering not coming back, at least with a booth.
Violence was certainly omnipresent. Not just in the images displayed but all around us. There was a photographer mugging, a first in my knowledge, and after that, we were constantly protected by groups of the french riot police. It did not prevent more violence to erupt.
Not much that would make anyone looking forward for 20 more years of VISA. The exhibits where more of the same, extremely talented photographers that we have all already seen.
Lees meer over Paul Melcher.
# posted by Jan-Edward : 22:37
Popfotograaf Gijsbert Hanekroot in TROS Nieuwsshow
Ze waren wereldberoemd in de jaren zeventig, maar nog niet omringd door gewiekste managers en uitgekookte image-builders. Popsterren als Neil Young, David Bowie en Lou Reed konden nog op de straathoek of in de snackbar vastgelegd worden. Het was de tijd dat de rockhelden nog op echte mensen leken en popfotografen behandelden als hun beste vrienden. Gijsbert Hanekroot was in die jaren hoffotograaf van Muziekkrant Oor. Ruim twintig jaar nadat hij de popfotografie vaarwel zei besloot Hanekroot zijn negatieven uit die tijd te digitaliseren. Hij raakte opnieuw in de ban van zijn oude werk en bundelde de foto’s van toen in boekvorm. Het resultaat heet ‘Abba... Zappa – Seventies Rock’ en bevat driehonderd zwart-wit foto’s. Over de helden van weleer en popfotografie in de jaren zeventig een gesprek met Gijsbert Hanekroot.
Zaterdag 13 september tussen 10.00 en 11.00 in de TROS Nieuwsshow op Radio 1.
Zaterdag 13 september tussen 10.00 en 11.00 in de TROS Nieuwsshow op Radio 1.
# posted by Jan-Edward : 22:37
Joël van Houdt in De Leugen Regeert
Freelance-fotograaf Joël van Houdt werd afgelopen weekend aangehouden op het Spaanse eiland Lanzarote. Hij was meegevaren op een bootje met 28 immigranten die vanuit Marokko illegaal op het Canarische eiland probeerden te komen. Inmiddels is Van Houdt weer op vrije voeten, maar zijn materiaal is hij kwijt.
‘De Leugen Regeert’, vrijdag 12 september 2008 om 21.20 uur op Nederland 2.
‘De Leugen Regeert’, vrijdag 12 september 2008 om 21.20 uur op Nederland 2.
# posted by Jan-Edward : 15:49
donderdag, september 11, 2008
MaryAnne Golon juryvoorzitter World Press Photo
MaryAnne Golon is benoemd tot juryvoorzitter bij de World Press Photo-competitie van volgend jaar.
MaryAnne Golon was 'director of photography' bij Time magazine tot 30 juni van dit jaar. Bij eerdere edities van World Press Photo was Golon al betrokken ze als jurylid, en ook was ze jarenlang van de partij als leerkracht bij de Joop Swart Masterclass die door WPP wordt georganiseerd.
MaryAnne Golon was 'director of photography' bij Time magazine tot 30 juni van dit jaar. Bij eerdere edities van World Press Photo was Golon al betrokken ze als jurylid, en ook was ze jarenlang van de partij als leerkracht bij de Joop Swart Masterclass die door WPP wordt georganiseerd.
# posted by Jan-Edward : 22:11
woensdag, september 10, 2008
Foto8: Opzet Visa Perpignan eenzijdig en uitgekauwd
Het online fototijdschrift Foto8 heeft ook flink wat aandacht besteed aan het festival in Perpignan, en is net als PDN niet erg positief over de huidige opzet en leiding:
Opinions are rather divided on Perpignan in this 20th anniversary year. Some say it should be celebrated for it's consistent commitment to photojournalism, a yearly gathering of common interests and important issues. On the other hand is the view that the format is tired and uninspiring to new photographers, with many similar stories and photographic styes repeated year after year. Is this the fault of the curators, or the fact that photojournalism is "in crisis"? I am inclined to agree with a certain agency director who told me last night he sees plenty of brilliant photojournalism produced on a daily basis all over the world - but only a fraction is featured here.
One thing which has been noticeable at the evening slideshows is an extreme lack of European and American based stories. Of course it is crucial to highlight events in Asia and Africa but are there not equally important stories to be told in the West? Munem Wasif, the Bangladeshi photographer who has won the Young Reporter's Award told me he'd like to see more photographers working within their own country, wherever that may be, as they have a unique perspective which can never be replicated by an outsider.
Opinions are rather divided on Perpignan in this 20th anniversary year. Some say it should be celebrated for it's consistent commitment to photojournalism, a yearly gathering of common interests and important issues. On the other hand is the view that the format is tired and uninspiring to new photographers, with many similar stories and photographic styes repeated year after year. Is this the fault of the curators, or the fact that photojournalism is "in crisis"? I am inclined to agree with a certain agency director who told me last night he sees plenty of brilliant photojournalism produced on a daily basis all over the world - but only a fraction is featured here.
One thing which has been noticeable at the evening slideshows is an extreme lack of European and American based stories. Of course it is crucial to highlight events in Asia and Africa but are there not equally important stories to be told in the West? Munem Wasif, the Bangladeshi photographer who has won the Young Reporter's Award told me he'd like to see more photographers working within their own country, wherever that may be, as they have a unique perspective which can never be replicated by an outsider.
# posted by Jan-Edward : 23:39
Meer filmpjes over Perpignan
Fine Art TV
France24: Visa Special Edition
France24: David Douglas Duncan
France24: Visa Special Edition
France24: David Douglas Duncan
# posted by Jan-Edward : 23:30
Zaterdag in Perpignan
Photo District News heeft de buik vol van Visa
Daryl Lang, de gezaghebbende redacteur van het invloedrijke magazine voor fotojournalistiek Photo District News rekent op genadeloze wijze af met de organisatie van het festival Visa pour l'Image, en onderstreept mijn eerdere kanttekeningen dat veel fotografen die niet bij de kliek van de directeur Jean-François Leroy horen steeds vaker afhaken.
Lang hekelt de onveiligheid op staart in Perpignan, die in de kaart wordt gespeeld door het verplichte opzichtige polsbandje dat van iedere geaccrediteerde festivalbezoeker een herkenbare prooi maakt voor het plaatselijke geboefte. Hij ziet de zelfvoldane naar binnen gekeerde houding van festivaldirecteur Leroy en de kliek fotografen rondom hem als een doodlopende weg voor de fotojournalistiek:
Jean-François Leroy is responsible for the tone and editorial direction of the festival, but I worry that he may be leading photographers down a dangerous road, toward a place where photojournalism is isolated as a specialty product, divorced from the popular media. What good is this work if nobody sees it except people who already get the message?
Het dieptepunt voor velen (onder wie Daryl Lang en de NRC-vertegenwoordiging ter plaatse) was het afgelasten van de laatste projectieavond, waardoor de 15 minuten roem van velen (inclusief de Nederlandse fotojournalist Dirk-Jan Visser) letterlijk in het water viel:
Later Leroy handed out the night's Visa d'Or award in an impromptu presentation outside a restaurant. I honestly enjoyed being part of that emotional moment. But I felt disappointed that the presentation was held before a small clique, and hundreds of photo fans who had traveled far and paid money to attend the festival were excluded.
On Monday, the festival e-mailed out this message:
Dear friends,
Jean-François Leroy, Sylvie Grumbach and the whole Visa pour l’Image and 2e Bureau team Want to thank you for your understanding. Saturday night, we had to cancel the screening and the closing party for security reasons.The rain damaged some of the electrical wires and we decided to tak no risks for our technical team and for the audience.
You are Visa pour l’Image...
We care about your !
See you next year !
Or not. (voegt Daryl Lang daar veelbetekenend aan toe.)
Lang hekelt de onveiligheid op staart in Perpignan, die in de kaart wordt gespeeld door het verplichte opzichtige polsbandje dat van iedere geaccrediteerde festivalbezoeker een herkenbare prooi maakt voor het plaatselijke geboefte. Hij ziet de zelfvoldane naar binnen gekeerde houding van festivaldirecteur Leroy en de kliek fotografen rondom hem als een doodlopende weg voor de fotojournalistiek:
Jean-François Leroy is responsible for the tone and editorial direction of the festival, but I worry that he may be leading photographers down a dangerous road, toward a place where photojournalism is isolated as a specialty product, divorced from the popular media. What good is this work if nobody sees it except people who already get the message?
Het dieptepunt voor velen (onder wie Daryl Lang en de NRC-vertegenwoordiging ter plaatse) was het afgelasten van de laatste projectieavond, waardoor de 15 minuten roem van velen (inclusief de Nederlandse fotojournalist Dirk-Jan Visser) letterlijk in het water viel:
Later Leroy handed out the night's Visa d'Or award in an impromptu presentation outside a restaurant. I honestly enjoyed being part of that emotional moment. But I felt disappointed that the presentation was held before a small clique, and hundreds of photo fans who had traveled far and paid money to attend the festival were excluded.
On Monday, the festival e-mailed out this message:
Dear friends,
Jean-François Leroy, Sylvie Grumbach and the whole Visa pour l’Image and 2e Bureau team Want to thank you for your understanding. Saturday night, we had to cancel the screening and the closing party for security reasons.The rain damaged some of the electrical wires and we decided to tak no risks for our technical team and for the audience.
You are Visa pour l’Image...
We care about your !
See you next year !
Or not. (voegt Daryl Lang daar veelbetekenend aan toe.)
# posted by Jan-Edward : 15:31
De Olympische kick van David Burnett
David Burnett schrijft op Sportsshooter over "zijn" Olympische Spelen in Peking.
Kort samengevat: dodelijk vermoeiend, maar het blijft de ultieme kick voor een sportfotograaf.
Kort samengevat: dodelijk vermoeiend, maar het blijft de ultieme kick voor een sportfotograaf.
# posted by Jan-Edward : 00:01
dinsdag, september 09, 2008
Panorama Republikeinse Conventie
BJP blogt over Perpignan
Het British Journal of Photography heeft enkele blogbijdragen geplaatst over de laatste dagen van de Professional's Week in Perpignan.
Bekijk het BJP-blog en een aantal foto's.
Bekijk het BJP-blog en een aantal foto's.
# posted by Jan-Edward : 23:43
Spaanse politie houdt Joel van Houdt aan
De Nederlandse freelancefotograaf Joel van Houdt is afgelopen weekend aangehouden op het Canarische eiland Lanzarote. Van Houdt was bezig met een reportage over bootvluchtelingen. Hij was meegevaren op een boot met 28 immigranten uit Noord-Afrika die illegaal probeerden via Lanzarote de Europese Unie binnen te komen.
Van Houdt werkte op eigen initiatief aan de fotoreportage. In eerste instantie was hij gewoon aan wal gegaan. De politie pakte hem op toen bleek dat hij dezelfde natte blauwe verf van de boot aan zijn kleren had als de bootvluchtelingen.
"Ik ben niet van plan te vertrekken zonder mijn geheugenkaarten”, laat de fotograaf stellig weten. "Ik ben af en aan al een jaar bezig met dit onderwerp.” Het gaat om zeven geheugenkaarten met enkele duizenden foto's.
De politie hoopt volgens Van Houdt op de foto's de schipper te kunnen identificeren. "Maar die heb ik bewust buiten beeld gehouden, dat was ook de afspraak”, legt hij uit. "De reportage gaat over al die jonge Marokkanen die naar Europa komen in de hoop daar werk te vinden.”
De overtocht was ruim 300 kilometer lang en duurde anderhalve dag. Van Houdt werkt als freelancefotograaf onder meer voor dagblad Trouw, het ANP en de GPD.
Bronnen: RTL Nieuws, ANP.
Van Houdt werkte op eigen initiatief aan de fotoreportage. In eerste instantie was hij gewoon aan wal gegaan. De politie pakte hem op toen bleek dat hij dezelfde natte blauwe verf van de boot aan zijn kleren had als de bootvluchtelingen.
"Ik ben niet van plan te vertrekken zonder mijn geheugenkaarten”, laat de fotograaf stellig weten. "Ik ben af en aan al een jaar bezig met dit onderwerp.” Het gaat om zeven geheugenkaarten met enkele duizenden foto's.
De politie hoopt volgens Van Houdt op de foto's de schipper te kunnen identificeren. "Maar die heb ik bewust buiten beeld gehouden, dat was ook de afspraak”, legt hij uit. "De reportage gaat over al die jonge Marokkanen die naar Europa komen in de hoop daar werk te vinden.”
De overtocht was ruim 300 kilometer lang en duurde anderhalve dag. Van Houdt werkt als freelancefotograaf onder meer voor dagblad Trouw, het ANP en de GPD.
Bronnen: RTL Nieuws, ANP.
# posted by Jan-Edward : 19:50
maandag, september 08, 2008
Jason P. Howe krabbelt weer op
De afgelopen donderdag in Perpignan aangevallen en beroofde fotojournalist Jason P. Howe maakt het goed, ondanks zijn meervoudig gehechte lip, gebroken neus en de talloze bulten en deuken in zijn hoofd. Vier van de vijf daders zijn inmiddels opgepakt.
Howe vindt wel dat de veiligheidssituatie in Perpignan met rasse schreden afneemt, gezien ook de massale vechtpartij van vrijdagavond en het afgelasten (om veiligheidsredenen) van het slotfeest. Hij wijt dit aan de schrijnende armoede van een deel van de inwoners van Perpignan, die jaarlijks het hoofd op hol wordt gebracht door een paar duizend met glanzende camera's en laptops getooide bezoekers waarvan alleen de horeca profiteert, terwijl de raciale spanningen en de criminaliteit de pan uitrijzen.
Jason P. Howe heeft het gevaarlijke Perpignan inmiddels verlaten en kijkt uit naar zijn terugkeer naar het knusse en veilige Kabul.
Howe vindt wel dat de veiligheidssituatie in Perpignan met rasse schreden afneemt, gezien ook de massale vechtpartij van vrijdagavond en het afgelasten (om veiligheidsredenen) van het slotfeest. Hij wijt dit aan de schrijnende armoede van een deel van de inwoners van Perpignan, die jaarlijks het hoofd op hol wordt gebracht door een paar duizend met glanzende camera's en laptops getooide bezoekers waarvan alleen de horeca profiteert, terwijl de raciale spanningen en de criminaliteit de pan uitrijzen.
Jason P. Howe heeft het gevaarlijke Perpignan inmiddels verlaten en kijkt uit naar zijn terugkeer naar het knusse en veilige Kabul.
# posted by Jan-Edward : 22:31
Knokken bij Café de la Poste, Perpignan
Het was weer gezellig, afgelopen vrijdagavond voor het terras van Café de la Poste en aan de voet van le Castelet waar woensdagmiddag een meisje van 17 naar haar dood sprong. Let op hoe Mike Selby van fotoagentschap Rex Features de vechtende mannen uit elkaar trekt.
# posted by Jan-Edward : 22:08
Visa pour l'Image op tv
Vanochtend om 0920 zendt de Franse nieuwszender France24 een programma uit over het fotofestival in Perpignan. Het programma is behalve via satelliet en sommige kabelnetten ook online te bekijken.
http://www.france24.com, klik op live feed.
http://www.france24.com, klik op live feed.
# posted by Jan-Edward : 09:00
Themadag over fotografie op tv-zender EinsPlus
Op 28 september zendt de Duitse tv-zender EinsPlus (in West-Europa via de Astra I-satelliet te ontvangen) een aantal films uit over fotografie. Ik pik er twee uit:
"Große Europäische Fotografen" (16 Uhr): Der deutsche Starfotograf Peter Lindbergh, 1944 in Lissa geboren, begann im Alter von 27 Jahren zu fotografieren. Das Porträt aus dem Jahr 1989 nähert sich dem deutschen Mode-Fotografen durch Interviews, Arbeitsproben und Beobachtungen bei Aufnahmen für eine Modereportage am Strand. Seine Biografie wird dabei ebenso reflektiert wie seine Arbeitsweise und seine spezifische Ästhetik. Peter Lindbergh, der von der Werbefotografie zur Modefotografie kam, ist berühmt für seine melancholischen Bildergeschichten und Schwarzweiß-Fotografien.
"Magnum Photos" (18.30 Uhr): Magnum Photos ist die bekannteste Fotoagentur der Welt. 1947 wurde sie in New York von vier berühmten Fotografen gegründet, von Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, David Seymour und George Rodger. Sie vereinte der gegenseitige Respekt vor der individuellen, fotografischen Betrachtung der Welt. Magnum setzte durch, dass Fotografen die Urheberrechte an ihren Aufnahmen behalten dürfen. Das ermöglichte unabhängiges Arbeiten von Verlegerinteressen, da sie ihre Reportagen mehrfach verkaufen und somit länger und gründlicher an einem Thema arbeiten können. Die Mitglieder der Agentur verbindet ein unbestechlicher Wille zur Qualität. Die gemeinsame, ethische Grundhaltung bei der Ausübung ihres Berufes lautet: Bilder werden nicht gestellt, die Wirklichkeit darf nicht verändert werden. Magnum ist auch heute noch ein Garant für Authentizität und Echtheit. Der Dokumentarfilm aus dem Jahr 2000 beobachtet Magnum-Fotografen bei ihren Shootings. Fotostars wie der Engländer Martin Parr oder der Kanadier Larry Towell ließen sich erstmals bei der Arbeit über die Schulter gucken. Der Film gibt den Einblick in das breite Spektrum der Magnum-Fotos, beleuchtet das berufliche Selbstverständnis der Fotografen und zeigt dabei auch aktuelle Tendenzen auf.
"Große Europäische Fotografen" (16 Uhr): Der deutsche Starfotograf Peter Lindbergh, 1944 in Lissa geboren, begann im Alter von 27 Jahren zu fotografieren. Das Porträt aus dem Jahr 1989 nähert sich dem deutschen Mode-Fotografen durch Interviews, Arbeitsproben und Beobachtungen bei Aufnahmen für eine Modereportage am Strand. Seine Biografie wird dabei ebenso reflektiert wie seine Arbeitsweise und seine spezifische Ästhetik. Peter Lindbergh, der von der Werbefotografie zur Modefotografie kam, ist berühmt für seine melancholischen Bildergeschichten und Schwarzweiß-Fotografien.
"Magnum Photos" (18.30 Uhr): Magnum Photos ist die bekannteste Fotoagentur der Welt. 1947 wurde sie in New York von vier berühmten Fotografen gegründet, von Robert Capa, Henri Cartier-Bresson, David Seymour und George Rodger. Sie vereinte der gegenseitige Respekt vor der individuellen, fotografischen Betrachtung der Welt. Magnum setzte durch, dass Fotografen die Urheberrechte an ihren Aufnahmen behalten dürfen. Das ermöglichte unabhängiges Arbeiten von Verlegerinteressen, da sie ihre Reportagen mehrfach verkaufen und somit länger und gründlicher an einem Thema arbeiten können. Die Mitglieder der Agentur verbindet ein unbestechlicher Wille zur Qualität. Die gemeinsame, ethische Grundhaltung bei der Ausübung ihres Berufes lautet: Bilder werden nicht gestellt, die Wirklichkeit darf nicht verändert werden. Magnum ist auch heute noch ein Garant für Authentizität und Echtheit. Der Dokumentarfilm aus dem Jahr 2000 beobachtet Magnum-Fotografen bei ihren Shootings. Fotostars wie der Engländer Martin Parr oder der Kanadier Larry Towell ließen sich erstmals bei der Arbeit über die Schulter gucken. Der Film gibt den Einblick in das breite Spektrum der Magnum-Fotos, beleuchtet das berufliche Selbstverständnis der Fotografen und zeigt dabei auch aktuelle Tendenzen auf.
# posted by Jan-Edward : 00:01
zondag, september 07, 2008
Philip Blenkinsop ontvangt zijn prijs op straat
Jason P. Howe, bont en blauw
Jason P. Howe at 4am in his hotel room after receiving a kicking from five men in a Perpignan alleyway after midnight.
De gebroken neus van Jason Howe: Souvenir de Perpignan
David Alan Harvey photographing Jason's wounds.
Hoe waar blijken de woorden op Jason's t-shirt: "I do all my own stunts".
De gebroken neus van Jason Howe: Souvenir de Perpignan
David Alan Harvey photographing Jason's wounds.
Hoe waar blijken de woorden op Jason's t-shirt: "I do all my own stunts".
# posted by Jan-Edward : 18:36
Media over Perpignan
Een selectie van artikelen uit de Franse pers:
Le Monde: Horst Faas : "Nous pouvions montrer la mort"
Nouvel Observateur: Philip Blenkinsop remporte le Visa d'or news
Le Monde: Françoise Demulder, photographe
MediaPart: La photo des Talibans, ou comment la polémique revient sur la table
20minutes: Visa pour l'image: 20 ans, c'est peut-être l'âge ingrat
Mediapart: Visa pour pleurer, visa pour rire
Le Point: Photo - Viva Visa !
AFP: Eric Feferberg de l'AFP remporte le prix de la photo Georges-Bendrihem
VSD: Noel Quidu, photoreporter
Le Monde: Horst Faas : "Nous pouvions montrer la mort"
Nouvel Observateur: Philip Blenkinsop remporte le Visa d'or news
Le Monde: Françoise Demulder, photographe
MediaPart: La photo des Talibans, ou comment la polémique revient sur la table
20minutes: Visa pour l'image: 20 ans, c'est peut-être l'âge ingrat
Mediapart: Visa pour pleurer, visa pour rire
Le Point: Photo - Viva Visa !
AFP: Eric Feferberg de l'AFP remporte le prix de la photo Georges-Bendrihem
VSD: Noel Quidu, photoreporter
# posted by Jan-Edward : 15:25
Philip Blenkinsop wint Visa d'or news
Philip Blenkinsop, fotojournalist van het agentschap Noor is bekroond met de Visa d'or news voor zijn reportage over de aardbeving in China in mei van dit jaar. De prijs werd zaterdagavond in Perpignan uitgereikt in een donker steegje bij Café de la Poste, omdat de laatste openlucht-projectieavond was afgelast. Geen unicum: In 2003 ging de laatste openlucht-avond ook niet door. Vanwege de verwachte regen die uiteindelijk niet kwam werd destijds de avond op chaotische wijze verplaatst naar een snikhete sporthal, een complete aanfluiting.
Philip Blenkinsop, 43 jaar oud en van Engels/Australische afkomst maar gevestigd in Bangkok, is bekend om zijn reportages over vergeten conflicten in Azië, zoals stamenoorlogen in Borneo en de guerillaoorlog in Oost-Timor. Zijn opvallende zwartwit-reportages worden veelal gepubliceerd in bladen als Paris-Match et Time Magazine. (En ondertussen houden Nederlandse fotohotemetoten maar vol dat zwartwit passé is en alles in multimedia-vormpjes moet worden gegoten.)
Zaterdagavond werd ook bekendgemaakt dat Canon zijn sponsorcontract met het fotofestival in Perpignan met vijf jaar heeft verlengd. Geestelijk vader van 'Visa pour l'image' Jean-François Leroy kan dus weer even vooruit met zijn speeltje, maar te hopen valt dat zijn blik op de wereld van de fotojournalistiek eens wat verruimt. (Leroy kennende valt te vrezen dat dit niet zal gebeuren). De laatste jaren kiest Leroy steeds nadrukkelijker voor tentoonstellingen van fotografen uit zijn eigen vriendenkring, waarbij vooral het agentschap Noor heel veel streepjes voor heeft. Zo word het festival steeds meer een onderonsje van de vriendenkring van J-F Leroy, waarbij de fotografie-industrie zijn werknemers nog wel in grote getale naar Zuid-Frankrijk afvaardigt, maar steeds meer fotojournalisten het festival links laten liggen.
Daarvoor zijn meerdere redenen aan te wijzen: het verrassende is er na 20 jaar wel van af, de kosten van hotels en vervoer naar Perpignan lopen de laatste jaren sterk op (vooral voor Amerikaanse bezoekers), en fotojournalisten kunnen op een efficiënte manier contacten leggen met agentschappen via internet zonder met hun portfolio onder de arm door Perpignan te hoeven sjokken.
Philip Blenkinsop, 43 jaar oud en van Engels/Australische afkomst maar gevestigd in Bangkok, is bekend om zijn reportages over vergeten conflicten in Azië, zoals stamenoorlogen in Borneo en de guerillaoorlog in Oost-Timor. Zijn opvallende zwartwit-reportages worden veelal gepubliceerd in bladen als Paris-Match et Time Magazine. (En ondertussen houden Nederlandse fotohotemetoten maar vol dat zwartwit passé is en alles in multimedia-vormpjes moet worden gegoten.)
Zaterdagavond werd ook bekendgemaakt dat Canon zijn sponsorcontract met het fotofestival in Perpignan met vijf jaar heeft verlengd. Geestelijk vader van 'Visa pour l'image' Jean-François Leroy kan dus weer even vooruit met zijn speeltje, maar te hopen valt dat zijn blik op de wereld van de fotojournalistiek eens wat verruimt. (Leroy kennende valt te vrezen dat dit niet zal gebeuren). De laatste jaren kiest Leroy steeds nadrukkelijker voor tentoonstellingen van fotografen uit zijn eigen vriendenkring, waarbij vooral het agentschap Noor heel veel streepjes voor heeft. Zo word het festival steeds meer een onderonsje van de vriendenkring van J-F Leroy, waarbij de fotografie-industrie zijn werknemers nog wel in grote getale naar Zuid-Frankrijk afvaardigt, maar steeds meer fotojournalisten het festival links laten liggen.
Daarvoor zijn meerdere redenen aan te wijzen: het verrassende is er na 20 jaar wel van af, de kosten van hotels en vervoer naar Perpignan lopen de laatste jaren sterk op (vooral voor Amerikaanse bezoekers), en fotojournalisten kunnen op een efficiënte manier contacten leggen met agentschappen via internet zonder met hun portfolio onder de arm door Perpignan te hoeven sjokken.
# posted by Jan-Edward : 13:40
Vrijdag in Perpignan: filmpje!
|